Zasiłek dla bezrobotnych – Prawa i obowiazki.
Arbeitslosengeld I wg SGB III
§W przypadku zakończenia stosunku pracy lub stosunku kształcenia, należy przynajmniej trzy miesiące wcześniej osobiście zarejestrować się jako osoba poszukująca pracy w niemieckim urzędzie pracy – Arbeitsamt. §Jeśli się dowiemy o rozwiązaniu umowy o pracę w okresie krótszym niż trzy miesiące, należy zarejestrować się w ciągu kolejnych trzech dni od dnia, w którym doszła do nas taka informacja. §Aby dotrzymać terminu i ułatwić rejestrację jako osoba poszukująca pracy, można powiadomić urząd pracy o zakończeniu stosunku pracy telefonicznie i umówić się na spotkanie w celu osobistego zgłoszenia poszukiwania pracy. Dodatkowo istnieje możliwość rejestracji osób poszukujących pracy przez Internet pod adresem www.arbeitsagentur.de. „eServices” §Jeśli nie zarejestrujemy się w w.w. czasie, istnieje ryzyko okresu blokady, tzw. Sperre, co oznacza, że zasiłek w tym czasie nie będzie nam wypłacany, pomimo, że nam przysługuje. Ma to na celu mobilzację pracowników do rejestracji zgodnie z terminami określonymi przez prawo. §Zasiłek otrzymamy jeśli nie skończyliśmy 50 lat do 12 miesięcy, jeśli byliśmy zatrudnieni wcześniej 24 miesiące lub dłużej, lub do pół roku, gdy byliśmy zatrudnieni do 12 miesięcy. Powyżej 50 roku życia skokowo najdłużej do 24 miesięcy.

Zasiłek dla bezrobotnych będzie wypłacany najwcześniej od dnia, w którym osobiście zarejestrujemy się jako bezrobotny/a w swoim urzędzie pracy, zgodnie z miejscem naszego zamieszkania. §Zasiłek dla bezrobotnych jest wypłacany bezgotówkowo na konto bankowe, za każdy dzień kalendarzowy, za cały miesiąc kalendarzowy, który należy liczyć jako 30 dni. §Podczas pobierania zasiłku jest się ubezpieczonym zdrowotnie, pielęgnacyjnie, emerytalnie i wypadkowo. W przypadku niezdolności do pracy należy niezwłocznie powiadomić urząd pracy, że jest się chorym. §Świadczenia, które nie mają wpływu na wysokość zasiłku dla bezrobotnych to mi.in.: – zasiłek na dziecko – Kindergeld, – dodatek mieszkaniowy – Wohngeld. Urząd pracy bada, czy spełniliśmy okres kwalifikacyjny. §Tak jest w przypadku, gdy w okresie 30 miesięcy przed zarejestrowaniem się jako bezrobotny i uzyskaniem statusu bezrobotnego, byliśmy zatrudnieni przez co najmniej 12 miesięcy (tzn. minimum 12 miesięcy),
tj. 360 dni kalendarzowych, bo miesiąc liczy się za 30 dni – w ramach stosunku ubezpieczenia obowiązkowego. Otrzymamy 60% wynagrodzenia netto lub 67% netto jeśli mamy dzieci.

ALG II wg SGB II Zabezpieczenie podstawowe
§Zabezpieczenie podstawowe tzw. Grundsicherung – rejestracja możliwa na stronie: www.jobcenter.digital §Podstawowe świadczenia dla osób poszukujących pracy wg. przepisów SGB II, czyli świadczenia celem zapewnienia bytu nam i członkom naszej rodziny, stanowi ochronę minimum socjalnego, tj. zabezpieczając podstawowe potrzeby życiowe, jak jedzenie, mieszkanie itp., a ochrona ta jest przeznaczona dla wszystkich tych, którzy nie mają innego majątku lub nie mają do dyspozycji własnych środków. §Zasiłek dla bezrobotnych II mogą otrzymywać osoby zdolne do pracy, jeśli są uprawnione do tych świadczeń, a którym np. skończył się czas pobierania zasiłku dla bezrobotnych ALG I. Można otrzymać zasiłek dla bezrobotnych II, nawet jeśli pracuje się zarobkowo, ale zarobki nie są wystarczające, aby zapewnić byt sobie i swojej rodzinie. Bezrobocie nie jest zatem warunkiem koniecznym do otrzymania zasiłku ALG II. §Przy obliczaniu wysokości świadczeń bierze się pod uwagę tzw. wspólnotę potrzeb. Może to obejmować jedną lub więcej osób, z których co najmniej jedna musi być zdolna do pracy. Jeśli kilka osób mieszka w tym samym gospodarstwie domowym i pracuje razem, zazwyczaj wszyscy są traktowani jako wspólnota w potrzebie. Kwota świadczenia nie zależy zatem od wcześniej uzyskanego dochodu, jak w przypadku zasiłku dla bezrobotnych, ale od tego, co jest potrzebne do zaspokojenia podstawowch potrzeb życiowych.

Kto jest uprawniony do zasiłku dla bezrobotnych ALG II: §Prawo do zasiłku dla bezrobotnych II przysługuje osobom, które są zdolne do pracy, w wieku od 15 lat do ustawowego wieku emerytalnego, posiadają stałe miejsce zamieszkania w Niemczech oraz potrzebują pomocy. §Zdolna do pracy jest osoba, która może wykonywać pracę co najmniej 3 godzinny dziennie. §Dla nas jako obywateli Unii Europejskiej możemy otrzymać świadczenia zabezpieczające nasze utrzymanie tylko wtedy, gdy mamy miejsce stałego zamieszkania w Niemczech, a nasz pobyt nie tylko krótkoterminowy. §Do wniosku musimy załączyć umowę najmu, zaświadczenie o zameldowaniu i dokument tożsamości, a jako obywtele Unii Europejskiej, udowodnić swoje prawo do swobodnego przemieszczania się, czyli, że przebywamy legalnie w Niemczech. §Kwota standardowego zapotrzebowania na zapewnienie utrzymania na dzień 01.01.2021 r. wynosi dla osób samotnych, rodziców samotnie wychowujących dziecko, 446 €, dla pełnoletniego partnera 401 €, osoby dorosłe w wieku poniżej 25 lat (18-24 lata) 357 €, dzieci lub młodzież od 15. roku życia do ukończenia 18 roku życia (14-17 lat), 373 €, dzieci od początku 7 roku życia do ukończenia 14 roku życia (6-13 lat) 309 € oraz dzieci do 6 roku życia (0-5 lat) 283 €.

SGB XII Pomoc socjalna
Kto otrzymuje świadczenia socjalne Sozialhilfe

Osoby niezdolne do pracy, które nie mają samodzielnych roszczeń do świadczeń zgodnie z SGB II czy SGB III, czyli do
zasiłku dla bezrobotnych i zasiłku Grundsicherung. Pomoc socjalna to świadczenie państwowe, do którego każdy
obywatel jest uprawniony Roszczenie to istnieje jednak tylko wtedy i tylko w takim zakresie, w jakim nie można pomóc sobie
samemu i nikt inny nie może nam pomóc Wówczas nie ma znaczenia, co było przyczyną tej trudności Obywaltele Unii
Europejskiej posiadający zezwolenie na osiedlenie się lub zezwolenie czasowe, co do których oczekuje się, że będą
przebywać na terytorium Niemiec lub zamieszkują tu na stałe, otrzymują pomoc socjalną na takich samych zasadach jak
obywatele Niemiec.

§Pomoc socjalna jest podzielona na siedem obszarów, z których każdy reguluje świadczenia w określonych sytuacjach: Pomoc na utrzymanie (koszty mieszkania,  ogrzewania i ciepłej wody), Podstawowe wsparcie dochodu w starszym wieku i w przypadku ograniczonej zdolności do pracy zarobkowej, Pomoc zdrowotna, Pomoc integracyjna dla osób niepełnosprawnych, Pomoc w opiece pielęgniarskiej, Pomoc
w przezwyciężaniu szczególnych trudności społecznych, Pomoc w innych sytuacjach. §Dostępne są następujące formy świadczeń: Świadczenia pieniężne, co zwykle oznacza bieżące płatności miesięczne. Zindywidualizowane bony lub płatności bezpośrednie dla usługodawców w celu zaspokojenia szczególnych potrzeb w zakresie edukacji i uczestnictwa w życiu społecznym, np. wycieczka szkolna, jedzenie w szkole, pomoce szkolne. Świadczenia rzeczowe, co oznacza, że wymagana pomoc nie jest wypłacana w formie pieniężnej. Zamiast tego urząd opieki społecznej zapewnia, że potrzebna usługa jest świadczona. Wiele osób jest zaznajomionych z tą formą świadczenia z ustawowego ubezpieczenia zdrowotnego. Również ustawowe ubezpieczenie zdrowotne nie przekazuje pieniędzy na opłacenie rachunków za zabiegi u lekarza lub
w szpitalu, ale zapewnia, że dostępna jest niezbędna pomoc medyczna. § Usługi, które w większości przypadków przybierają formę doradztwa
i wsparcia. Na przykład urząd opieki społecznej udziela porad w zakresie znalezienia miejsca w domu opieki lub w nawiązaniu kontaktu z innymi instytucjami wg potrzeby.

§Zabezpieczenie podstawowe na strarość – Grundsicherung im Alter oraz przy zmniejszonej zdolności zarobkowania – Erwerbsmoinderung. §Świadczenia przysługują wtedy, jeżeli nie można już oczekiwać, że trudna sytuacja materialna danej osoby może być przezwyciężona przez pracę zarobkową lub wykonywanie pracy zarobkowej jest trwale niemożliwe ze względów zdrowotnych – dotyczy osób niepełnosprawnych. §Do podstawowego wsparcia dochodu w starszym wieku i w przypadku ograniczonej zdolności do pracy zarobkowej uprawnione są osoby, które osiągnęły limit wieku emerytalnego oraz osoby, które osiągnęły wiek 18 lat i które są na stałe są całkowicie niezdolne do pracy – w zakresie, w jakim nie są w stanie utrzymać się samodzielnie w wystarczającym stopniu lub wcale z ich własnych zasobów, w szczególności z ich dochodów i majątku. §Świadczenia uzyskuje się na wniosek, tu wystarczy powiadomienie najlepiej pisemnie urzędu opieki społecznej, że taka potrzeba istnieje, czyli najpierw nie musi to być formalny wniosek. Świadczenia przyznaje urząd na początek do 12 miesięcy. Wniosek składa się do urzędu właściwego ze względu na faktyczne miejsce naszego pobytu, które niekoniecznie musi być pod naszym adresem zamieszkania.

Dokumenty do wniosku
Przy pierwszej wizycie w Urzędzie Opieki Społecznej należy zabrać ze sobą wszystkie dokumenty, które zawierają informacje na temat naszej sytuacji osobistej i finansowej: dokument tożsamości, dokument potwierdzający dochody, np. zaświadczenie o zarobkach z reguły za ostatnie 6 miesięcy, wyciągi bankowe; z reguły za ostatnie 3 miesiące, dowód posiadania majątku, np. książeczki oszczędnościowe, fundusze akcyjne, umowy oszczędnościowe w funduszach budowlanych, polisy ubezpieczeniowe na życie itp., inne polisy ubezpieczeniowe (np. ubezpieczenie zawartości domu/odpowiedzialności cywilnej), umowę najmu lub dokumenty dotyczące nieruchomości mieszkalnej oraz koszty bieżące, oświadczenie o emeryturze, zawiadomienie o zasiłku na dziecko, zawiadomienie o zasiłku mieszkaniowym, wyrok  rozwodowy, nakaz alimentacyjny, orzeczenie o niepełnosprawności, karta ubezpieczenia społecznego, zaświadczenie o ciąży, paszport macierzyński, zaświadczenie lekarskie dotyczące np. specjalnej diety, potrzeby opieki. §W przypadku składania pisemnego wniosku, należy sporządzić jego kopię.